Deze zomervakantie zijn we (Sietse en Vincent) met de trein van Moskou naar Peking gereisd. Via een gespecialiseerd reisbureau, Tiara Tours, hebben we een 18-daagse geboekt. Zij zorgden voor de treintickets, visa en overnachtingen in Moskou, Irkoetsk/Bajkalmeer, Mongolië en Peking.

 

We begonnen met een vlucht naar Moskou via Wenen. Op het vliegveld van Moskou zouden we opgehaald worden voor een transfer naar ons hotel. Maar helaas er was niemand. Na wat heen en weer gebel bleek dat Moskou meerdere vliegvelden heeft en dat onze chauffeur op een ander vliegveld stond aan de andere kant van de stad. Dus hebben we samen met een Nederlands echtpaar dat ook stond te wachten een taxi genomen. Na onze bagage gedropt te hebben zijn we gelijk met de metro de stad ingegaan. We waren wel toe aan een biertje op ons eigen terras dat we 3 jaar geleden tijdens ons eerste bezoek aan Moskou ontdekt hadden. Het smaakte prima. Verder een leuke avond en dag in Moskou doorgebracht, waarbij we ondermeer het Gorki park bezocht hebben en inkopen hebben gedaan voor de treinreis die ons stond te wachten

 

De trein

’s Avonds laat vertrok de trein voor het eerste deel van de trip naar Irkoetsk. Een reis van ± 5185 kilometer die maar liefst 3 dagen + 4 nachten duurt. Dagen en nachten die voorbijgevlogen zijn. Natuurlijk hebben we zoals we ons voorgenomen hadden veel gelezen en sudoku’s gemaakt, maar in de trein was er veel meer te beleven. Zo waren er aardig wat Nederlanders waarmee je een praatje kon maken. Dat ging veel over de Tour met de dopinggevallen en het nieuws over Rasmussen. Nieuws wat ons makkelijk bereikte via de mobiele telefoons die bijna de hele reis bereik hebben gehad. Het landschap kende veel steppes, bossen en steden en dorpen. Genoeg afwisselend om je te vermaken. En zo’n vier keer per dag stopten we op een station. Daar staan dan allemaal kooplieden bij wie je drinken en eten (fruit, brood, worst, chips en noedels) in kan slaan. Een prima gelegenheid om even frisse lucht te happen en je benen te strekken. Je moest wel op de trein letten want na een aantal minuten jagen de conducteurs je weer naar binnen zodat de trein verder kan. Net als in de tour wordt op niemand gewacht.

 

                                                                                   De coupé

 

We deelden onze 4-persoons coupé met een Russisch gezin, vader, moeder en zoontje van 10. Ze vroegen ons nog of we wilden ruilen, maar we hielden vast aan onze gereserveerde plekken zodat we in ieder geval de reis in dezelfde coupé konden doorbrengen. Dat betekende dat 1 van de russen bij de buren moest slapen. Een praatje maken met de Russen viel niet mee, ze spreken nauwelijks Engels. We merkten wel dat de wodka rijkelijk vloeide. De eerste nacht voor het slapen gaan werd er al een fles naar binnen gewerkt. De volgende dagen bleek dat moeder een echte alcoholist was met een kwade dronk. Resultaat geen aandacht (en waarschijnlijk ook weinig eten) voor zoonlief en voor ons af en toe wat overlast.

Victor, een jonge Moskoviet in de coupé naast ons lette gelukkig wel een beetje op Nikita, de jongen van 10, die daar sliep en papte met ons en pa en moe aan. We mochten meedrinken van zijn voorraad door grootvader gestookte wodka en mee kijken naar dvd’s met Russische ‘cultuur’ (B-films met vooral veel geheim agenten en blondines). Warm eten deden we in de restauratiewagen, al konden we daar niet altijd terecht omdat er groepen waren die de hele wagon hadden gereserveerd. Gelukkig was er in de wagon een samovar met warm gestookt water aanwezig waarmee je soep, koffie en noedels kon maken.

De trein en de stationsklokken staan de hele reis op Moskoutijd terwijl de werkelijke tijd geleidelijk 5 uur verschuift. Wij zijn met  het dag en nachtritme meegegaan en kwamen zo ’s ochtends vroeg aan in Irkoetsk terwijl het voor de trein en een deel van de reizigers nog midden in de nacht was.

Van het station in Irkoetsk zijn we met de bus naar het Bajkalmeer gebracht. Daar hebben we een nacht geslapen in een wintersporthotel vlakbij de skipiste. Vanwege de zomer geen sneeuw maar wel een werkende skilift en tekengevaar. De tweede nacht hebben we in Irkoetsk zelf doorgebracht omdat de dag daarop de trein weer heel vroeg (Irkoetsk-tijd) zou vertrekken naar Mongolië.

 

Het tweede deel van de treinreis van Irkoetsk naar Ulan Bator in Mongolië begon verrassend. De gereserveerde plekken van de westerse toeristen bleken bezet te zijn door Mongoolse kooplieden en hun handelswaar. Met moeite konden we hun, het was ‘s ochtends heel vroeg, wakker krijgen en de coupé’s innemen. Het kostte bijna een uur om hun handelswaar er uit en onze bagage er in te krijgen. Dit keer deelden we de coupé met een jong frans stel dat een wereldreis aan het maken is. De communicatie, in het Duits, was wat makkelijker en de overlast in de coupé was verdwenen. Daarbuiten stonden de gangen propvol met handelswaar van de Mongolen. Handelswaar waarmee continu heen en weer gesleept werd van wagon naar wagon en coupé naar coupé.

 

                                                                       Handelswaar in de gangen

 

Pas tegen de grens werden de gangen leger en leger. De koopwaar werd verborgen in luiken in het plafond en in de gangvloer en in kasten van de conductrices, die welwillend een oogje dichtknepen. Waar natuurlijk wel wat tegenover moest staan. Bij de grens was de gang helemaal leeg en zelfs schoon gezogen voor de controles van de douane. Controles die vooral aan de Russische grens ellenlang duurden. We hebben daar maar liefst 5,5 uur gestaan in moordende hitte, het was de warmste dag van onze vakantie. De eerste uren mochten we nog uit de trein maar de laatste uren was het afzien in de trein totdat we onze paspoorten terugkregen.

De kooplui werden gecontroleerd, sommige luiken geopend en af en toe zagen we wat steekpenningen en –goederen voorbij komen. Gelukkig ging de controle in Mongolië 2 keer zo snel. Na een korte nacht arriveerden we in Ulan Bator, de hoofdstad van Mongolië en 6304 kilometer van Moskou. Daar stond de bus klaar voor een anderhalf uur durende reis naar onze verblijfplaats in het natuurpark Terelj. We sliepen daar in een kamp in een ronde witte nomadentent, ‘Ger’, met 4 bedden en wat kasten.

 

                                                                              Gertenten

 

Voor het sanitair waren we aangewezen op een toiletgebouw. En eten en drinken konden we krijgen in een centrale ruimte met bar. Op aanraden van het reisbureau hebben we gekozen voor het driedaagse excursieprogramma. De eerste excursie was vlak bij ons tentenkamp maar de andere dagen moesten we vroeg op om anderhalf uur met de bus naar Ulan Bator te rijden waar de meeste bezienswaardigheden van Mongolië zijn. En dat in de regen, opgewekt door zilveroxide pijlen om de aanhoudende bosbranden in de heuvels rond de hoofdstad te blussen. De derde dag was de groep aardig uitgedund, letterlijk en figuurlijk, omdat de een na de ander getroffen werd door een heftige buikgriep. Ook wij moesten er uiteindelijk aan geloven waarschijnlijk besmet door de smerige troep op de gezamenlijke wc’s die door de heftigheid van de griepaanval niet meer continu schoon te houden waren.

 

Het grootste deel van de tentenkampbewoners ging de vierde dag met ons de trein weer in voor de laatste ruim 1000km naar China. Dit keer 2 wagons exclusief voor toeristen dus dit keer weinig avonturen met de lokale bevolking. Een mooie trip door de Gobi-woestijn die veel uitziekende groepsleden, waaronder Sietse, nauwelijks gezien hebben omdat ze bij moesten slapen. Tot mijn verrassing had elk dorpje (soms maar 4 huizen) een basketbalveld en was er veel water in de woestijn te vinden. De grens tussen Mongolië en China was opnieuw een belevenis. Maar dit keer met een uitgebreid en aangenaam pauzeprogramma.

De Mongoolse douane wikkelde de formaliteiten snel af waarna we door een mooie poort China inreden.  Daar werden we ingehaald met fanfaremuziek en beambten in uniform die voor ons in de houding stonden. Tijdens het controleren van de paspoorten werd er driftig gerangeerd en kregen we een extra attractie. In een loods werd elke wagon omhoog getakeld zodat er nieuwe onderstellen onder de trein gereden konden worden. Dit is nodig omdat de sporen in China smaller zijn dan die in Mongolië en Rusland. Daarna tot ’s middags in de trein gezeten door een prachtig berggebied met af en toe uitzicht op de Chinese muur.

 

In Peking (7865 km van Moskou) zijn we weer met de bus naar het hotel gebracht.

We zijn zo slim geweest om daar niet aan de excursies mee te doen, zodat we op ons eigen tempo de vele bezienswaardigheden van Beijing konden bekijken. Alles stond al helemaal in het teken van de Olympische Spelen van 2008. Juist die week zou het IOC voor inspectie komen en op het plein van de Hemelse Vrede werd daar een groot podium voor gebouwd.

Vlak voor het plein afgesloten werd konden wij er de eerste dag nog over wandelen op weg naar de Verboden Stad. Vol met Aziaten en groepen toeristen met gidsen en vlaggetjes om bij elkaar gehouden te worden.  Wat waren wij blij dat we onze eigen gang konden gaan.

Internetten viel erg mee. We konden ongestoord onze mail lezen en surfen op het net, ook via Google, al werd een beperkt aantal sites afgeschermd.

Onze tweede dag in Beijing zijn we wel met de groep mee geweest op excursie naar de Chinese Muur. Waren we zelf de buikgriep alweer vergeten zij konden nog steeds over bijna niets anders praten.

 

                                                                                De Chinese muur

 

De andere dagen hebben we wat door de stad gedwaald met de metro en op de fiets. We hebben het leven bekeken in de arme buitenwijken en hutongs, een volkswijk met nauwe straatjes met veel bedrijvigheid, en bezochten parken, tempels en enorme winkelcentra die Beijing meer en meer een moderne westerse stad maken. Het Chinese eten smaakte net zo lekker als hier. Sietse met zijn blonde kop was een bezienswaardigheid en moest met de chinezen op de foto. En ook de Chinezen hebben de terrasjes ontdekt en wij daar het Chinese bier.

Op de 5e dag was het weer voorbij en gingen we met het vliegtuig terug naar Amsterdam.

Het vliegtuig gaat natuurlijk veel sneller maar je merkte wel goed welke afstand we met de trein hebben overbrugd. Al met al een vakantie die we niet snel zullen vergeten.  

 

Zoals altijd heeft Sietse weer een weblog gemaakt. Je kunt het volledige vakantieverhaal en alle ruim 400 foto’s bekijken op http://sietse.net/vakanties.

 

Vincent

 

 

 

 

 
MODx Content Manager »

« MODx Parse Error »

MODx encountered the following error while attempting to parse the requested resource:
« Execution of a query to the database failed - Out of range value for column 'os_id' at row 1 »
      SQL: INSERT INTO `sietse_lorijnnet`.modx_log_visitors(id, os_id, ua_id, host_id) VALUES('257813975', '3015360460', '3969502375', '1464621310')
      [Copy SQL to ClipBoard]
 
Parser timing
  MySQL: 0.0168 s s(11 Requests)
  PHP: 0.2028 s s 
  Total: 0.2196 s s